ايمان:

 آن چه معيار ارزش است، تقوا است.
"انّ اکرمکم عندالله اتقيلکم؛ "گرامي ترين شما نزد خدا، پرهيزکارترين شماست."


امين بودن:

 ورزشکار مسلمان بايد امين باشد. در مواردي از آيات قرآني، "قوي بودن" با "امين بودن" قرين شده و گويا مکمّل يکديگر دانسته شده اند.


دانش و بينش:

ورزشکار مسلمان بايد داراي دانش و بينش وسيع باشد. ورزشکار مسلمان، همچنان که از نظر جسمي، قوي و نيرومند است، از جهت علمي نيز بايد توانا و نيرومند باشد. متاسفانه اکثر ورزش کاران مسلمان، از اين نکته غافل بوده و هنگامي که وارد گود ورزش مي شوند، درس، بحث، مطالعه و تحقيق را کنار مي گذارند. نيرومندي بدني و علمي براي يک انسان، بسان دو بال براي يک پرنده اند.


سبقت در کار خیر:

به طور معمول پيشي گرفتن و برنده شدن در مسابقات و رقابت هاي ورزشي، براي ورزش کاران از اهميت خاصي برخوردار است، که البته اشکالي هم ندارد، ولي ورزشکار مسلمان بايد به مسابقه در امور خيريّه و برنده شدن در آن، بيش از برنده شده در مسابقات ورزشي اهميت بدهد. خداوند متعال در قرآن، در باره ايمان آورندگان مي فرمايد:
"اولئک يسارعون في الخيرات و هم لها سابقون؛آن ها در سعادت و خيرات تعجيل مي کنند، و اينان هستند که به کارهاي نيکو سبقت مي جويند."


پرهيز از غرور:

 ورزشکار هر چند نيرومند باشد، نبايد به قدرت، توان و مقاماتي که دارد مغرور شود. او بايد بداند همه نيروها و توان ها، از آن خداوند قادر  است. از اين جهت است که نماز، به هنگام به پاخاستن مي گوييم:
"بحول الله و قوّته اقوم واقعد؛با توان و نيروي الله به پامي خيزم و مي نشينم."