در برخی از شهرهای ساحلی جهان که سطح شهر اختلاف سطح چندانی با دریا دارد، شاهد ایجاد آبراهای زیبایی هستیم که امکان تردد بسیاری از قایقهای تفریحی و مسافربری را درون شهر فراهم می سازد؛ از این رو جلوه های شگفت انگیزی را خلق می نماید که توریستها سراسر کشورها را مجذوب خود می نماید و به دنبال آن رشد سرمایه و ایجاد مشاغل مختلف را برای مردم منطقه رقم زند.
از جمله این شهرهای آبی که برای بسیاری از گردشگران شناخته شده است، می توان به "شهر ونیز" در ایتالیا، "شهر دبی" در امارات متحده عربی و "شهر آمستردام" در کشور هلند اشاره کرد؛ که خصوصیات مشترکی در امر مسیرهای تردد آبی درون شهری دارا می باشد که گردشگران را شیفته خود ساخته است. در شهر ونیز شما حتی یک خودرو هم مشاهده نمی کنید و جهت حمل و نقل تنها باید از قایقهای مختلف در ابعاد و اشکال گوناگون برای ترددهای درون و برون شهری استفاده نمود؛ در این شهر تنها یک خیابان برای پیاده روی شما وجود دارد که با پلهای متعدد از روی آبراهها عبور می کند و به عنوان تنها شهر بدون ماشین دنیا لقب گرفته است. در اطراف آبراها شهر ونیز معماری زیبایی را می توان مشاهده نمود که با رنگهایی شاد و متنوع باع ایجاد آرامش و نشاط در خیابانها و کوچه های آبی این شهر می شود.
در این نوع از شهرهای آبی، آب دریا به طور طبیعی در خورها و آبراها جریان دارد که خود را نسبت به شهر بندرعباس  متمایزمی نماید. اختلاف سطح شهر بندرعباس به طور میانگین 10متر نسبت به آب دریا است که امکان اجرای این چنین طرحهایی را کمی دشوار ساخته است. از این رو کمیته تحقیقات و پژوهش هیات قایقرانی طرحها و روشهای متعددی را مورد بررسی قرار داده است که در نهایت به دو راهکار عملی دست پیدا نمودند که امکان اجرای طرح کمربند آبی شهر بندرعباس را  امکان پذیر می سازد.
در کلیات این طرح آمده است که با ایجاد مانع در دهانه خورها و انتقال آب فیلتر شده دریا، به درون خورهای شهر امکان تحولی بی نزیر را در چهره شهر بندرعباس رقم خواهد زد؛ اما دو سوال می توان مطرح نمود که اجرای چنین طرحی را با ابهام روبرو می کند!
با پس آبهای شهری و رودخانه های فصلی چه می توان کرد؟
بدین شکل جواب این دو سوال نیز در طرح پیشنهادی آمده است که پس آبهای جاری در این خورها با توجه به اتمام طرح تصفیه خانه های آب بندرعباس تا سال 1389به مقدار زیادی جمع آوری می گردد؛ از این رو پیش بینی می شود برخی از خورهای شهر برای اجرای طرح کمربند آبی وضعیت قابل قبولی خواهند داشت.
 فاز یک تصفیه خانه های فاضلاب بندرعباس با پوشش 75 درصد از جمعیت موجود شهر از سال 1373 آغاز و تا سال آینده به اتمام می رسد؛ فاز دوم که 25 درصد مابقی جمعیت شهر بندرعباس را تحت پوشش قرار می دهد نیز پیش بینی شده است تا سال 1415به پایان برسد. این مدت بسیار طولانی جهت ایجاد زیر ساختهای تصویه فاضلاب شهری تبعات منفی زیادی را برای آرامش و سلامتی مردم، ظاهر شهر و آبزیان دریایی دارد؛ با تمام تلاش مسئولین امر در این زمینه، اما فجایای زیست محیطی و بهداشت عمومی جبران ناپذیر است و تحمل آن به مدت قریب 40 سال کمی صبر ایوب را می طلبد. شاسیته است مسئولین رده بالای استانی و مسئولین مربوطه تدبیری بیندیشند، تا این معضل هرچه سریعتر به اتمام برسد.
در وضعیت فعلی می توان تنها یک خور، از چهار خور بندرعباس را به این کار اختصاص داد؛ که طول این کمربند آبی را به 4000متر می رساند. خورشیلات به دلیل دبی آب فاضلاب بسیار کم، نسبت به سایر خورها و قرار گرفتن آن در مجاورت اسکله قدیم شیلات، شرایط بهتری را جهت انتقال آب درون خور و انتقال فاضلاب به کمک کانال های انحرافی دارا می باشد.
در خصوص رودخانه های فصلی منطقه نیز در این طرح چنین آمده است که، به دلیل جاری شدن حجم زیادی از آب باران در دو ماه آخر سال این خورها کاربری سابق خود را بازخواهند یافت و با باز شدن دیواره های متحرک، دهانه خور نیز باز می شود و آب، مسیر سابق خود را به سمت دریا پیدا می نماید.
این دیواره ها که در آنها از تکنولوژی های روز دنیا بهره گرفته شده است، این قابلیت را دارد تا در مدت زمان 10 تا 15دقیقه دهانه خور را باز نموده و امکان عبور آب را فراهم  سازد. از لحاظ اجرا نیز در مدت کمتر از یک فصل کاری این آب بندها قابل مطالعه، طراحی و اجرا می باشند. هزینه پیش بینی شده جهت احداث 500 متر از این طرح را می توان با سایر فضا های ورزشی دیگر نیز مقایسه نمود؛ که با این حساب معادل هزینه ساخت 2.5 استخر استاندارد(50متری) و یا برابر با هزینه ساخت 6.6 سالن سرپوشیده ورزشی و یا برابر با 28.5 زمین فوتبال چمن مصنوعی می باشد.
بدون شک با ساماندهی خورها و جدا سازی فاضلاب، شاهد چهره ای متفاوت از شهر خواهیم بود؛ که زمینه بسیار خوبی برای اجرای طرحهای تفریحی همچون قایق سواری، شنا و جت اسکی را فراهم می سازد.
قابلیتی که می تواند به شریان حیاتی برای شهر تبدیل شود، اکنون به چشم یک تهدید به آن نظر دوخته ایم و یک معضل برای شهر به حساب می آید؛ در صورتی که این خورها می تواند جایگاه ویژه و تعیین کننده ای برای شهر بندرعباس باشد؛ و یک قطب ورزشی، تفریحی، توریستی و اقتصادی تبدیل شود.
امید است این طرح پیشنهادی مورد توجه مسئولین خدمتگزار مردم شریف هرمزگان واقع گردد تا پا به پای تحولات عظیم عمرانی در بندرعباس، شاهد رشد ابعاد تفریحی و ورزشی عظیمی در شهر ساحلی بندرعباس، به همت مدیران سختکوش هرمزگانی باشیم.
علیرضا دبیری نژاد
مسئول کمیته تحقیقات و پژوهش هیات قایقرانی و اسکی روی آب استان هرمزگان